Galicia Máxica

 A Pedra da Serpe de Corme é un dos monumentos rupestres máis representativos de Galicia. A pesar da súa sinxeleza, espertou unha gran curiosidade de historiadores e arqueólogos ao longo dos últimos séculos. Trátase dun exemplo único en toda Europa Occidental, un relevo "vivo" da historia de Galicia. A Pedra da Serpe localízase no concello de Ponteceso, na parroquia de Corme Aldea, nun lugar de posible topónimo de orixe xermánica, o lugar de Gondomil.  Trátase dunha roca granítica no que se labrou a figura dunha gran serpe alada, algo que a fai única e excepcional. Séculos despois, o lugar foi cristianizado coa colocación dunha cruz sobre a mesma pedra. Esta cruz non é a actual, senón contemporánea, pois a orixinal xa non se conserva, xa que foi derrubada accidentalmente. A pesar das numerosas hipóteses sobre a cronoloxía desta curiosa pedra, aínda ninguén o ten claro e todo son especulacións. Escoitarás que este culto á serpe pérdese en tempos remotos, antes

O castro de  Castromaior é unha xacemento milenario que comprende os restos dun antigo poboado galaico con lixeiras influencias romanas da súa última e breve etapa. Os restos do castro localízanse no concello de Portomarín e o poboado está repartido entre as parroquias de Narón e Castromaior, da cal colle o nome polo que se adoita denominar.  Unha das particularidades deste castro da Idade de Ferro é que se sitúa aos pés do Camiño de Santiago e por iso é un recurso espectacular para esta etapa que une Portomarín-Palas de Rei. O trazado do Camiño discorre pola estrada que vai cara a  Castromaior, pero o trazado antigo pasa directamente por un dos fosos do castro.  A diferenza doutros castros que aproveitaban as defensas naturais que lles proporcionaba o terreo, tales como ríos ou ladeiras de montañas, o castro de Castromaior localízase nun terreo suave e por iso os seus poboadores tivéronse que esmerar para construír unha serie de defensas ao redor do poboado, como grand

Traémosvos un lugar para pasar unha tarde refrescando literatos galegos ou un lugar no que a arte da palabra achegaravos ao sentir máis profundo de Galicia. Unha visita na que poñer a proba o que sabemos, quen é cada un deles, curiosidades dos homenaxeados e un nomear que obras regaláronnos. É quizais un rinconcito coa mellor das nosas artes, a literatura, ese fiar de palabras contando a mellor das historias, a nosa, que é tamén a de todo aquel que a queira coñecer, aí esta a maxia de Galicia. Antes gustaríame contarvos un pouco a historia deste lugar, porque como todo o bo, nace dun soño. A volta á terra dun emigrante galego fai que este terreo sexa parte dun proxecto de raíces na terra, unha gandería. O seu fillo aínda se emociona ao lembrar como a vida é ás veces inxusta e fai que o soño do seu pai trúnquese e o terreo non teña un comezo de futuro. O seu fillo ve na propiedade un tremendo potencial e a cultura aflora en cada esquina convertendo a insua nun referente cultural para t

Existe un río afluente do Tea que recibe o nome de Alén, "o máis alá". O seu val oriéntase cara á o sur e por iso ao resgardarse dos fríos ventos do norte conserva un magnífico bosque de ribeira cunha maxia sen igual. Este val do  Alén está cheo de segredos escondidos desde o seu nacemento. Un dos que máis nos chamou a atención foi o recuncho onde se esconde a capela de principios do século  XVIII de San Xoán de Mosteiro. A súa ponte secular, as súas fontes, as súas calzadas e a posibilidade de que aquí se atopase un antigo mosteiro benedictino hoxe desaparecido rodean de maxia este lugar. Seguramente por este lugar pasase un antigo camiño que levase cara a Ventín a través do val do río  Alén utilizado por  arrieros que transportaban viño e outras mercadorías desde O Ribeiro aos grandes burgos relixiosos e pesqueiros, como Pontevedra. En Fornelos de Montes, na parroquia de As Estacas e nas empinadas ladeiras do val do río Alén e escondidos durante séculos exist

Cepedelo é unha das parroquias do concello ourensán de Viana do Bolo,  lindando xa con Zamora e nunha zona montañosa marcado polo paso do profunda val do río Bibei. É natural que como extensión parroquial Cepedelo albergue alturas que van desde os 1200  m ata preto dos 1400. Nestas zonas de Galicia a dispersión poboacional é mínima e as duras condicións de vida provocaron que as escasas vivendas da zona formasen pequenos núcleos concentrados e é por iso que a parroquia non teña ningunha vivenda máis que no núcleo habitado de Cepedelo. As súas vivendas sitúanse a unha altura de entre 1330 m e 1350 m facendo de Cepedelo a vila habitada máis alta de Galicia . Con todo segundo o censo de 2018 Cepedelo alcanza os 19 habitantes dos que tan só un deles dedicado á gandería pasa todo o ano no lugar. E é que a vida aquí non é fácil… Nevadas, xeadas e unha deficiente comunicación cos núcleos habitados máis próximos fan difícil a estancia. Dicir que Viana do Bolo atópase a 17 km de distanci

O Foxo do Lobo de Laxoso ou a Lobeira de Laxoso é unha trampa centenaria para a caza do lobo da que aínda hoxe poderemos ver os restos en Ponte Caldelas practicamente no val do río Verdugo. Os muros de leste de Laxoso son en forma de "V", a máis habitual en Galicia e os seus muros na súa orixe alcanzaban os tres metros de alto e case un metro de anchura.  A estrutura tiña ao redor de catrocentos metros de cachotería acabados no vértice en forma dun foso circular dun diamétro de 4,8 metros e unha profundidade de preto dos tres metros. O Foxo do Lobo de Laxoso foi parcialmente rehabilitado, sinalizado e posto en valor no ano 2017. Poderemos apreciar a estrutura do foso circular e parte dos muros de pedra seca que converxen nel, aínda que no momento da nosa visita os fentos cubrían gran parte deles. Lembremos que para a caza do lobo xuntábanse os veciños e cun gran alboroto e provistos de  bisarmas (especie e lanza rematada cun gancho) escorrentaban ao lobo

Na parroquia de Santa Mariña de Covelo, entre Mangón e Pazos, existía un antigo camiño que unía estas localidades e que logo se dirixía á igrexa parroquial e cemiterio de Santa Mariña. Entre estes dous lugares había que vadear un pequeno río chamado Regueiro de Ponte Piñeiro e que en época de crecidas facíase moi complicado o seu paso.  Por iso construíuse probablemente no século  XVIII unha ponte de pedra dun só arco que o atravesa e que hoxe aínda se conserva, aínda que na actualidade limítase a un uso veciñal xa que ata el só poderemos chegar por antigos camiños que aínda conservan parte da súa calzada de pedra. Xunto á ponte, que practicamente fai de fronteira entre as parroquias de Santiago e Santa Mariña de Covelo, existen dous antigos muíños de auga en ruínas. Non debemos confundir esta ponte do Regueiro de Pontee Piñeiro cos existentes na parroquia de Piñeiro en Covelo, onde aínda poderemos ver tamén algún centenario. Para chegar ata este lugar