Galicia Máxica

Ao percorrer a estrada de Tarouba (topónimo de orixe prerromano ), na freguesía de Cerdal (Valença do Minho) atopámonos os restos dunha capela que parecía probablemente barroca. Á beira de esta existe unha explotación agraria na que pola súa edificación en forma de "L" e pola súa porta de entrada presumiblemente parecía os restos dun antigo pazo. E así o confirmamos despois. Trátase do pazo Quinta do Fojo aínda que deste moi pouco pódese apreciar xa, pois como dixemos na actualidade existe no seu interior unha explotación de gando. Trátase dunha capela rectangular do século XVI e coñécese como Capela da Quinta do Fojo ou Capela de Santa Ana. Sobresae o seu gran brasón familiar sobre a porta alintelada da fachada principal. O gran lintel tamén está decorado con dúas flores de lis e unha cruz similar á trebolada con varios motivos fitomorfos . Toda a capela está construída cunha rústica cachotería agás na fachada que conta con perpiaños de boa labra. Isto ...

Escondido e abandonado a beiras do río Tea se mal conservan os restos dun gran muíño que nun pasado non moi afastado debeu ter unha gran actividade e trasfega. Localízase na parroquia de Fornelos da Ribeira, en Salvaterra de Miño, a escasos metros do límite municipal divisorio de Ponteareas. Como moitos lugares localizámolo por casualidade, percorrendo a senda do río Tea que une Ponteareas con Salvaterra de Miño. Non localizamos ningunha información sobre el nin no momento a ninguén que nos achegase algunha aclaración, polo que pedimos que se alguén nos puidese achegar datos serían recibidos con gran satisfacción. Nin sequera sabemos o seu nome e por iso decidimos chamalo Muíño de Rañe pola súa localización a uns metros deste lugar da parroquia. A única nota é unha mención á derruida "acea" (presa) que vimos nomeada como "presa das Laxes ". Trátase dun gran edificio con aparencia de ter varias épocas construtivas. Desde unha basta cachotería de grand...

"Finuleito", así escribían a primeira referencia histórica sobre a parroquia de Fiolledo alá polo ano 991. Esta terra de bo clima e bos cultivos foi aproveitada pola familia Avalle para a construción do Pazo dos Señores de Fiolledo, quen foi enviados a esta zona fronteiriza para impoñer as novas leis inquisitorias cara a finais do século XV. Contaban que a Casa de Fiolledo é "a sexta máis antiga dos solares de España". Séculos despois conta unha historia citada por Álvarez Limeses, autor de Xeografía Xeral do Reino de Galicia, que o pazo era centro de reunións carlistas e os realistas puxeron sitio á casa e prendéronlle lume. Con todo os asediados baleiraron os barrís de viño, cultivo tan estendido nestas comarcas e lograron apagalo. Non foi ata o ano 1882 cando faleceu o último señor de Fiolledo, D. José María Avalle e Pereira. Hoxe en día existen os restos privados da casa xunto ás ruínas da capela, pero pouco poderemos apreciar da súa antiga configuración. A époc...

Fotos de @ TorreCaldaloba  e  @ siglo_XV En Cospeito, sobre unha pequena elevación de 467 metros, se mal conservan os restos da Torre de Caldaloba, unha construción cuxo orixe data de época baixo medieval e como ocorre en moitos outros casos de fortalezas defensivas baixo ela atópanse os restos do castro do Coto do Mato. A pesar de ser declarado BIC en 1994 os restos da torre ameazan derrube e se ninguén o remedia acabará como moitos outros lugares históricos da terra. Hoxe en día aínda se pode apreciar parte dos muros da torre cuadrangular de 10 metros de lado que se alza a máis de 25 metros de altura e as súas grosas paredes que excedían os 2,5 metros de anchura. Construída en mampostería reforzada con sillares de granito en portas, xanelas e esquinas, a torre estaba distribuída en catro plantas e estaba rematada con almenas que hoxe non se conservan. A construción atopábase defendida por ata catro fosos dos que aínda hoxe poderemos ver os seus restos. Formaba parte da antiga fortale...

O río Vilaza, moitas veces denominado Zamáns, discorre polo lugar de O Bravo, un lugar situado a escasos metros do centro urbano de Gondomar. A súa proximidade a este provocou unha gran presión urbanística sobre el. Un deses exemplos é o paso da variante da PO-331 que cun gran viaduto vadea o citado río. Practicamente debaixo desta ponte nova localízanse os restos correspondentes ao Acueducto do Bravo, un acueducto cuxos orixes se van ao século XVII. Posúe tres arcos de medio punto e dous aliavaderos adintelados a ambos os dous lados para épocas de crecidas puntuais. Está construído en gran parte con grandes "perpiaños" e presenta unha canle de medio metro. Río arriba presenta tres tajamares. Os restos da canle que chegan a este acueducto son imperceptibles pero sábese que recollía a auga un pouco máis arriba na parroquia de Vilaza. O seu uso non está moi claro aínda que se conta que era utilizado para regadío das leiras dun pazo situado na parroquia de Mañufe. Este pazo é de...

Moi preto do centro de Vila Nova de Cerveira, nunha montaña piramidal de 226 metros nas estribacións da Serra dá Gávea localízanse as ruínas da Capela do Espirito Santo. Pouco sabemos sobre ela, tan pouco que só sabemos que nunca foi acabada e o que vemos hoxe son os restos do inicio dos muros laterais e traseiro e da fachada que conserva a porta adintelada orientada ao oeste. Pola súa estrutura rectangular e porta adintelada parece unha capela do século XVIII. Tampouco sabemos a súa finalidade, aínda que tendo en conta os restos arqueolóxicos da Idade de Bronce do lugar probablemente tentásese construír para cristianizar o lugar. Con todo, a beleza deste lugar e as súas vistas fan máis que aconsellable a súa subida para logo recrearse coas grandiosas e únicas vistas do val do Miño e do Océano Atlántico. Moi preto temos a Capela da Senhora da Encarnação e o miradoiro de O Cervo. Máis fotos aquí MAPA - LOCALIZACIÓN

Seoane (Maevía, San Xoán) Os restos da ermida de San Amaro localízanse no lugar de Seoane, na parroquia máis norteña de Forcarei, en Meavía (San Xoán). Esta parroquia debe o seu nome á antiga vía ou camiño que por aquí circulaba, o Camiño Breeiro ou tamén coñecido como dos Arrieiros, ou quizais ao seu antecedente romano, pois aínda existen restos dunha vía secundaria. A orixe do topónimo "meavía" podería indicar a existencia dun punto equidistante entre outros dous e así o seu nome viría de "media vía". É posible que fose o punto intermedio do camiño dos arrieros entre Ribadavia e Santiago. Tamén se conta que un ramal do Camiño podería aproveitar este e de aí a advocación a San Amaro. Os citados restos atópanse nun pequeno montículo de 490 metros que forma un meandro do Río Umia, o cal se localiza a escasos metros por baixo da capela. Hoxe día consérvanse os muros e os arcos e as vigas de madeira que sostiñan a cubrición que se derrubou no século XI...

Convento de Nossa Senhora de Mosteiró Cerdal En portugués a palabra "mosteiro" significa mosteiro, do mesmo xeito que en galego. Con todo con til na última "ó" (Mosteiró), amplía o seu significado referíndose a un "mosteiro pequeno". É o caso do mosteiro que nos ocupa, que de pequeno hoxe en día non ten nada. O que se ten é de abandono e se ninguén o remedia pronto os restos dos muros do mosteiro en cuestión virán abaixo. Ao sur do concello de Valença atópase a freguesía de Cerdal onde se conservan os restos dun gran mosteiro hoxe esquecido a pesar de contar cunha igrexa que é monumento nacional que está totalmente conservada. Conta a lenda que o primeiro cenobio foi fundado por eremitas que gardaron a imaxe da Virxe ante a invasión moura do século VIII. Da existencia dunha edificación xa nos fala Frei Agostinho de Santa María da cal nos di que foi abandonada no século X. A mediados do século X son os benedictinos os que fundan un mosteiro que posteriormen...

Mosteiro - Igreja de São Fins de Friestas Sancti Mametis de Fenestris FRIESTAS A tan só 12 quilómetros de Valença localízanse nunha ladeira do Monte Faro e a 200 metros de altura os restos do mosteiro milenario de San Fins de Friestas cunha clara influencia do románico e cantería galega. Causa impresión o estado desta xoia histórica na que poderemos gozar dun gran número de elementos patrimoniais de entre os que destaca a súa espectacular igrexa románica. Claustros, soportais, cemiterio, acueducto, muíño, capelas, dependencias, lagares, eiras, terreos de cultivo, murallas, capelas e fontes, son só unha pequena parte do que nos depara este lugar que foi moi modificado durante os últimos séculos. Non hai unanimidade para a súa antigüidade. Mentres que uns sitúan as súas orixes xa en época alto medieval (principios de século VII), para outros a súa fundación sería no século XII. A derriba dun nártex secular no século XX no que existía unha data primitiva impediu o seu estudo minucioso e p...