Galicia Máxica

Outros dos conxuntos de petróglifos que se conservan nas inmediacións de Monte Penide son os gravados do Pozo dA Lagoa, na parroquia de Trasmañó. Alí a unha altura de 340 metros e moi preto da área recreativa do mesmo nome localízase un conxunto de cinco rocas adornados con diferentes motivos milenarios. Poderemos acceder ao lugar pola mesma área recreativa xa que se sitúan a uns 100 metros desta área que hoxe en día é de recreo pero que no seu chan garda grandes secretos do neolítico. Proba diso, ademais dos gravados, son os restos de mámoas que hoxe en día son case imperceptibles e que se mesturan con mesas e grelladas. No ano 2016 os petróglifos foron sinalizados e provistos dunhas pasarelas de madeira para unha mellor observación e coidado. As rocas móstrasnos debuxos como círculos concéntricos, coviñas, cruciformes, puñais e outras armas que nos lembran ao conxunto da Pedra da Auga, no Galiñeiro. En canto aos cruciformes poderían ser marcas divisorias medievais xa que parecen máis...

A área de Monte Penide mantén signos evidentes de ocupación milenaria en forma de xacementos que conteñen numerosas mostras e vestixios de tal pasado. Dólmenes, mámoas e petróglifos son parte do legado dos nosos antepasados. Aos pés do mesmo Monte Penide, existe na súa saia sur, unha gran roca esculpida con varios motivos en forma de petróglifos. É o conxunto de petróglifos de Chan dá Cruz. O seu nome débese, ademais de estar xunto a unha gran "chaira", a unha gran cruz gravada no alto da roca e que por suposto a súa orixe remóntase seguramente á idade moderna e cuxo motivo non era outro que santificar unha roca que a recado os aldeáns respectaban e mesmo os nosos antepasados adoraban. Círculos concéntricos, coviñas e cazoletas son parte dos motivos milenarios que na segunda década do século XXI foron postos en valor despois de décadas de abandono e deterioración progresivo sen que ninguén o remediase. O lugar está sinalizado e acondicionado por medio dunhas pasarelas de made...

Ao sur do municipio de Vigo, en Saiáns, e a escasos metros da fronteira con Nigrán, levántase un cerro que alcanza os 392 metros de altura. Recibe o nome de Alto da Bandeira ou Cabezo de Saiáns. Desde o alto obteremos unha das máis fermosas panorámicas da costa da Comarca de Vigo, desde Cabo Silleiro ata o Estreito de Rande. Ao fondo en días despexados poderemos ver practicamente todas as bocanas das Rías Baixas, así como todos os arquipélagos delas. Tamén veremos a próxima e gran antena vermella e branca do centro de salvamento marítimo que antes de 2015 atopábase sobre a Illa de Toralla. Recibe o nome de Alto da Bandeira pois era tradición que os mozos subisen ata aquí e colocasen unha bandeira sobre un buraco na roca piramidal do alto. Así daban aviso aos maiores de que o gando estaba xa pastando en bo lugar. No lado Este de esta montaña piramidal existe unha gran roca plana que hai máis de 5000 anos foi preparada para a moenda de diversos materiais. Sobre a roca existen ata seis mu...

A costa sur da península de Monteferro componse de rocas graníticas mentres que no seu lado norte o xisto é a roca máis presente. Por iso, a erosión nesta últimas forma caprichosas formas dentadas e puntiagudas. E é esta forma a que deu nome a esta pequena punta da Serra. Trátase dun pequeno entrante de terra no mar de 19 metros de altura e desde onde poderemos observar con detalle a costa norte de Monteferro ata a Punta Lameda. Desde aquí temos tamén unha boa panorámica de toda a Enseada de Patos. Accédese por un estreito camiño desde a Fonte da Serra. Debemos extremar a precaución pois un resbalón poderíanos traer un gran desgusto polas inclinadas paredes dos cantiis. O lugar está sinalizado como miradoiro e forma parte da Senda Litoral de Monteferro. Denomínaselle O Puntal da Serra ou A Ronsel da Serra. Moi preto poderemos ver os restos do cuartel militar do século XX e na costa sur a maior concentración de muíños de man do neolítico en Galicia. Máis fotos aquí MAPA - LOCALIZACIÓN

PETRÓGLIFOS DO COELLO A península de Monteferro forma o límite continental da estreita franxa de xistos que forma o Complexo O Rosal-Monteferro. É por iso que gran parte da súa costa e o seu subsolo estea formada por estes. Con todo a esquina da península oeste mantén material granítico e foi sobre unha destas afloraciones onde graváronse para a historia a maior concentración de muíños naviculares (de man) de Galicia. Supónselles unha antigüidade duns 5000 anos por tanto englobaríanse no Neolítico. De todos os xeitos hai quen sostén que a súa orixe é máis recente e levaríanos ao calcolítico. O xacemento está catalogado como Pedra do Coello. Sobre a roca de oito metros cadrados esténdense varios motivos, ademais dos 21 muíños de man. Sobre ela poderemos ver diversas "coviñas", surcos, óvalos e seis representacións podomorfos de pés descalzos. Recibe o nome de Penisas (ou Pinisas) Pequenas ou Petróglifos do Coello e atópase á altura da Punta Gateira ou Mexilloeira e a moi pouco...

O río Vilaza, moitas veces denominado Zamáns, discorre polo lugar de O Bravo, un lugar situado a escasos metros do centro urbano de Gondomar. A súa proximidade a este provocou unha gran presión urbanística sobre el. Un deses exemplos é o paso da variante da PO-331 que cun gran viaduto vadea o citado río. Practicamente debaixo desta ponte nova localízanse os restos correspondentes ao Acueducto do Bravo, un acueducto cuxos orixes se van ao século XVII. Posúe tres arcos de medio punto e dous aliavaderos adintelados a ambos os dous lados para épocas de crecidas puntuais. Está construído en gran parte con grandes "perpiaños" e presenta unha canle de medio metro. Río arriba presenta tres tajamares. Os restos da canle que chegan a este acueducto son imperceptibles pero sábese que recollía a auga un pouco máis arriba na parroquia de Vilaza. O seu uso non está moi claro aínda que se conta que era utilizado para regadío das leiras dun pazo situado na parroquia de Mañufe. Este pazo é de...

En Gondomar, na parroquia de Borreiros, existe un alto de 198 metros desde o cal se divisa toda a baía de Baiona, moitas veces chamada Ría de Baiona, desde Monteferro a Cabo Silleiro. Ademais da baía tamén goza dun dominio excelente do val do Miñor. Esta posición avantaxada serviu para que un poblamiento castrexo instalásese sobre el hai case 3000 anos. Sabemos dunha ocupación na Idade de Bronce estendéndose ata a Idade de Ferro e posteriormente ata os dous primeiros séculos de nosa era. Uns séculos despois dise que serviu como emprazamento dunha torre ou fortaleza defensiva de vixilancia da costa e do val. Como diciamos, vistas non lle faltan e ao alcance temos importantes emprazamentos e atalaias como o desaparecido castelo de Sta. Helena no Outeiro dous Mouros, o Monte Galiñeiro cos seus restos fortificados, o Aloia... Sobre o montículo pódense apreciar os restos reconstruídos das bases de tres vivendas circulares, a croa, os terrapléns, os fosos, restos de murallas e unha pedra con...

No río Caselas existen varios tramos habilitados como senllas nas súas beiras, do mesmo xeito que no río Landres, un dos seus afluentes. Aquí entre as parroquias de Entenza e Arantei, atopamos unha senda chaira que percorre un pequeno tramo do río onde poderemos ver varios muíños e diversos elementos etnográficos de interese. Pode ser realizada andando e mesmo en bicicleta, xa que o seu camiño é ancho e transitable. Atoparemos dous tramos seguidos, o da "Senda Fonte de Agüin-Ponte do Picado" que se localiza en Entenza (Salceda de Caselas), que conta con 1.300 m e remata no Muíño de Picado que mantén tres rodas e é o máis grande do concello de Salceda de Caselas, e o tramo de augas arriba que se sitúa xa na parroquia de Arantei (Salvaterra do MIño) e que conecta o Ponte dá Pereira e o Muíño da Salgada" e ten unha lonxitude total de 964 m. Dos muíños sabemos que xa algún era nomeado no catastro de Enseada do século XVIII e que traballaban todo o ano, aínda que non o facían...

Dous dos principais ríos das Rías Baixas, o Verdugo e o Oitavén, unen as súas augas en Soutomaior para entregar o seu gran caudal na Enseada de San Simón, provocando así a formación da gran Ría de Vigo. É despois xusto desta unión onde se atopa a ponte colgante do que tratamos neste artigo. Desde el poderás contemplar a unión destes e sentir no lugar unha sensación máxica de difícil descrición. Non saberás cal é o río principal nin cal é o seu afluente, pois posúen características similares ata o punto de existir certo debate de cal debe ser o nome do río que chega ata o mar. A ponte colgante elévase a unha altura duns 6 metros sobre o nivel do río e ten unha función de paso para pescadores e como non, para senderistas que percorren as beiras destes dous ríos. O lugar é coñecido como Poza dás Bestas, xa que ten unha gran profundidade. Para chegar ata el nós fixémolo desde a ponte medieval de Comboa, situado a menos de 1 qm río abaixo. Con todo é posible tamén facelo desde a beira sur, ...

Calvos Los petroglifos son y eran marcas inconfundibles para los lugareños en toda Galicia ya que eran conocidos desde tiempos inmemoriales y su historia en forma de leyenda pasaba de boca en boca hasta llegar a nuestros días. Aunque no sabían bien su origen sí sabían que algo había en ellos que hacía de estas piedras lugares con magia. Estos lugares especiales e inconfundibles fueron pronto incorporados como señales y marcas divisorias entre concellos y entre parroquias vecinas. Es el caso del petroglifo que nos ocupa, el de Xampardiño, situado entre los límites de los concellos de  Fornelos de Montes y Pazos de Borbén. Unos metros más abajo de estas representaciones sigue una línea de piedras que que nos conducirá a un gran penedo que es el marco territorial de tres concellos: Los antes nombrados de Fornelos y Pazos y el de Soutomaior. Dicha piedra está marcada con las iniciales de las parroquias y concellos junto a una gran cruz grabada. La roca del Petroglifo de Xampardiño tiene va...

Eiras - Castro Barbudo Na década dos anos 70 do século pasado o gran crecemento poboacional e industrial da cidade de Vigo provocou que o caudal necesario para abastecer á cidade de auga fose insuficiente. A presa de Zamáns e as súas pequenas dimensións cuestionaron a necesidade de construír un novo encoro co único fin de abastecemento de auga potable á cidade e de paso a diferentes concellos das comarcas veciñas. Por iso decidiuse aproveitar a canle do río Oitavén, en Fornelos, para construír a presa de Eiras, obra que se finalizou no ano 1977. A extensión ocupada polo pantano esténdese ás 149 ha e ocupa parte dos concellos de Fornelos de Montes e Ponte Caldelas. A presa situada no primeiro concello nomeado ten unha altura de aproximadamente 40 metros e é completamente de formigón en forma de bóveda de dobre curvatura. Os seus muros poden reter ata 21,5 hm3 de auga. O pantano aproveita as augas provenientes sobre todo do río Oitaven pero tamén recibe a achega do río Parada e do Barra...