Pesqueiras de Mon, Bucheira, Maximina e outras | GALICIA MÁXICA

-
O Miño, do mesmo xeito que outros grandes ríos galegos, foi desde sempre unha gran fonte de recursos, tanto económicos como de supervivencia, para unha gran parte da poboación que se apostaba nas ribeiras de este. O seu valor era incalculable e os seus recursos parecían inesgotables ata que chegou un século que truncou o devir natural do Miño. O século XX trouxo consigo a construción dunha multitude de xigantescas presas, grandes areneras e un considerable aumento da contaminación que cortaron en gran medida a vida do río.
Pesqueira de Maximina

Antes de que o nivel das augas cubríseo case todo a poboación aproveitaba a riqueza que o Miño brindábanos e unha das formas dese aproveitamento era a pesca do salmón ou a lamprea..

Para a súa pesca utilizábanse unhas construcións feitas con grandes bloques de pedra que se penetraban no río e que se denominaban "pescos" ou "pesqueiras". Antes dos encoros o Miño contaba con máis de 700 pesqueiras e despois da súa construción reducíronse a moitas menos da metade xa que quedaron cubertas pola auga para sempre.

Pesqueira da Bucheira

As pesqueiras podían ter un longo de 20 metros e unha altura que oscilaba entre os 3 e os 5 metros e unha anchura que non adoitaba exceder os 2. Podían ser dun só bloque ou "poios" ou podían estar formadas por varios que penetraban ao río perdendo altura cunha pequena separación entre elas. As dúas utilizaban diferentes tipos de redes, de "cabaceira" e de "viturón ou biturón" respectivamente. As pedras nun principio construíanse con grandes bloques unidos polo seu propio peso ata que na idade moderna comezouse a utilizar argamasa e ganchos de ferro para facelos máis sólidos. Posteriormente apareceu o ladrillo e o formigón.

Pesqueira de Mon.

A primeira referencia escrita que temos sobre as pesqueiras remóntase ao século XII aínda que moitos son os que opinan que a súa orixe pérdese na época do Imperio Romano e mesmo hai quen vai moito máis alá no tempo e afirma que xa eran utilizados en época prerromana.

Pesqueira nº 341

Nesta ocasión imos repasar as "pesqueiras" do concello de Salvaterra de Miño, desde a desembocadura do Tea ata a fronteira coas Neves. Actualmente son reconocibles ata cinco pesqueiras e tres delas foron rehabilitadas a finais do 2015. Para localizalas basta con seguir o paseo fluvial desde a fortaleza de Salvaterra río arriba.

Restros da pesqueira de O Vao

Primeiro veremos a de Maximina, actualmente dun só bloque e un pouco máis adiante no mesmo paseo a de Bucheira que conta con dúas "poios" e é por tanto de tipo "viturón". Acabando o paseo e continuando pola arenera abandonada que no seu tempo cargouse un manancial termal e seguindo un carreiro ao bordo de Miño chegaremos á de Mon. Aínda poderemos seguir o carreiro e atopar por tempadas taponada por herbas a número 341 na cal xa poderemos apreciar sobre ela o formigón do século XX. Continuando o carreiro levaranos a beiras do río e alí poderemos ver os restos da pesqueira de O Vao que na súa orixe contaba con varios "poios". Hoxe os seus restos descansan sobre a area aínda que queda intacto un par de ocos por onde se encaixaba o viturón.

Río arriba e facendo xa fronteira coas Neves está a pesqueira de O Cachón onde poderemos apreciar no seu parte inferior os antigos bloques de granito e sobre ela un moderno "poio" de formigón.

Pesqueira de O Cachón


Máis fotos aquí






MAPA - LOCALIZACIÓN


Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

A lendaria Pedra da Serpe de Corme

-
Imaxe
 A Pedra da Serpe de Corme é un dos monumentos rupestres máis representativos de Galicia. A pesar da súa sinxeleza, espertou unha gran curiosidade de historiadores e arqueólogos ao longo dos últimos séculos. Trátase dun exemplo único en toda Europa Occidental, un relevo "vivo" da historia de Galicia. A Pedra da Serpe localízase no concello de Ponteceso, na parroquia de Corme Aldea, nun lugar de posible topónimo de orixe xermánica, o lugar de Gondomil.  Trátase dunha roca granítica no que se labrou a figura dunha gran serpe alada, algo que a fai única e excepcional. Séculos despois, o lugar foi cristianizado coa colocación dunha cruz sobre a mesma pedra. Esta cruz non é a actual, senón contemporánea, pois a orixinal xa non se conserva, xa que foi derrubada accidentalmente. A pesar das numerosas hipóteses sobre a cronoloxía desta curiosa pedra, aínda ninguén o ten claro e todo son especulacións. Escoitarás que este culto á serpe pérdese en tempos remotos, antes
Ler máis

Insua dos poetas, un paque temático para o Galego no Carballiño

-
Imaxe
Traémosvos un lugar para pasar unha tarde refrescando literatos galegos ou un lugar no que a arte da palabra achegaravos ao sentir máis profundo de Galicia. Unha visita na que poñer a proba o que sabemos, quen é cada un deles, curiosidades dos homenaxeados e un nomear que obras regaláronnos. É quizais un rinconcito coa mellor das nosas artes, a literatura, ese fiar de palabras contando a mellor das historias, a nosa, que é tamén a de todo aquel que a queira coñecer, aí esta a maxia de Galicia. Antes gustaríame contarvos un pouco a historia deste lugar, porque como todo o bo, nace dun soño. A volta á terra dun emigrante galego fai que este terreo sexa parte dun proxecto de raíces na terra, unha gandería. O seu fillo aínda se emociona ao lembrar como a vida é ás veces inxusta e fai que o soño do seu pai trúnquese e o terreo non teña un comezo de futuro. O seu fillo ve na propiedade un tremendo potencial e a cultura aflora en cada esquina convertendo a insua nun referente cultural para t
Ler máis

A Cidade dos Mortos das Costas do Alén

-
Imaxe
Existe un río afluente do Tea que recibe o nome de Alén, "o máis alá". O seu val oriéntase cara á o sur e por iso ao resgardarse dos fríos ventos do norte conserva un magnífico bosque de ribeira cunha maxia sen igual. Este val do  Alén está cheo de segredos escondidos desde o seu nacemento. Un dos que máis nos chamou a atención foi o recuncho onde se esconde a capela de principios do século  XVIII de San Xoán de Mosteiro. A súa ponte secular, as súas fontes, as súas calzadas e a posibilidade de que aquí se atopase un antigo mosteiro benedictino hoxe desaparecido rodean de maxia este lugar. Seguramente por este lugar pasase un antigo camiño que levase cara a Ventín a través do val do río  Alén utilizado por  arrieros que transportaban viño e outras mercadorías desde O Ribeiro aos grandes burgos relixiosos e pesqueiros, como Pontevedra. En Fornelos de Montes, na parroquia de As Estacas e nas empinadas ladeiras do val do río Alén e escondidos durante séculos exist
Ler máis