Muíño dos Ramallás | GALICIA MÁXICA

-
No río Tea, pouco antes da súa desembocadura no Miño en Fillaboa, consérvanse os restos dun antigo muíño do século XIX que aproveitaba o abundante caudal do Tea para a moenda de gran. Localízase moi próximo do antigo camiño real de Ourense-Tui e o súa principal característica é o peto que se atopa encostado na mesma fachada xunto á porta principal. Baixo él podemos ver unha inscrición que marca o ano 1886 e diversas cruces que daban protección ao tan necesario muíño.


En canto á súa tipoloxía non sabemos con exactitude se se trata dun muíño de dorna ou de tinalla, que é unha mestura dos de "canle" e "dorna". Estes últimos son comúns no norte de Portugal e coñécense varios casos nas zonas de Galicia limítrofes co Miño, como o caso de Salvaterra de Miño. Consta de dúas grandes canles de entrada e curiosamente tres "infernos" ou "grechas" en caso dos de dorna. É posible que uno deles sexa un aliviadoiro pois sobre o "tremiñado" non se aprecian restos da maquinaria sobre este "inferno". Da "levada" que traía a auga non queda nada, aínda que se pode ver moi preto restos da presa (acea) que embalsaba a auga para desvialo cara á canle.


Por diversos sillares, "perpiaños" e outros restos podemos dicir que este muíño estivo activo xa entrado o século XX. Ademais vendo a foto do "voo americano" de 1956-1957 veremos que a gran canle e a zona parece estar en bo estado.


Hoxe en día queda a testemuña do que debeu ser un muíño cunha actividade frenética e de vital importancia nesta comarca.
A uns 500 metros río abaixo consérvase a ponte de orixe medieval de Fillaboa, ao cal se chega por unha senda xunto ao río.

[caption id="" align="aligncenter" width="994"] Fotografía do voo americano do ano 1956-1957 onde podemos apreciar a forma da canle.[/caption]

Máis fotos aquí






MAPA - LOCALIZACIÓN


Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

A lendaria Pedra da Serpe de Corme

-
Imaxe
 A Pedra da Serpe de Corme é un dos monumentos rupestres máis representativos de Galicia. A pesar da súa sinxeleza, espertou unha gran curiosidade de historiadores e arqueólogos ao longo dos últimos séculos. Trátase dun exemplo único en toda Europa Occidental, un relevo "vivo" da historia de Galicia. A Pedra da Serpe localízase no concello de Ponteceso, na parroquia de Corme Aldea, nun lugar de posible topónimo de orixe xermánica, o lugar de Gondomil.  Trátase dunha roca granítica no que se labrou a figura dunha gran serpe alada, algo que a fai única e excepcional. Séculos despois, o lugar foi cristianizado coa colocación dunha cruz sobre a mesma pedra. Esta cruz non é a actual, senón contemporánea, pois a orixinal xa non se conserva, xa que foi derrubada accidentalmente. A pesar das numerosas hipóteses sobre a cronoloxía desta curiosa pedra, aínda ninguén o ten claro e todo son especulacións. Escoitarás que este culto á serpe pérdese en tempos remotos, antes
Ler máis

Insua dos poetas, un paque temático para o Galego no Carballiño

-
Imaxe
Traémosvos un lugar para pasar unha tarde refrescando literatos galegos ou un lugar no que a arte da palabra achegaravos ao sentir máis profundo de Galicia. Unha visita na que poñer a proba o que sabemos, quen é cada un deles, curiosidades dos homenaxeados e un nomear que obras regaláronnos. É quizais un rinconcito coa mellor das nosas artes, a literatura, ese fiar de palabras contando a mellor das historias, a nosa, que é tamén a de todo aquel que a queira coñecer, aí esta a maxia de Galicia. Antes gustaríame contarvos un pouco a historia deste lugar, porque como todo o bo, nace dun soño. A volta á terra dun emigrante galego fai que este terreo sexa parte dun proxecto de raíces na terra, unha gandería. O seu fillo aínda se emociona ao lembrar como a vida é ás veces inxusta e fai que o soño do seu pai trúnquese e o terreo non teña un comezo de futuro. O seu fillo ve na propiedade un tremendo potencial e a cultura aflora en cada esquina convertendo a insua nun referente cultural para t
Ler máis

A Cidade dos Mortos das Costas do Alén

-
Imaxe
Existe un río afluente do Tea que recibe o nome de Alén, "o máis alá". O seu val oriéntase cara á o sur e por iso ao resgardarse dos fríos ventos do norte conserva un magnífico bosque de ribeira cunha maxia sen igual. Este val do  Alén está cheo de segredos escondidos desde o seu nacemento. Un dos que máis nos chamou a atención foi o recuncho onde se esconde a capela de principios do século  XVIII de San Xoán de Mosteiro. A súa ponte secular, as súas fontes, as súas calzadas e a posibilidade de que aquí se atopase un antigo mosteiro benedictino hoxe desaparecido rodean de maxia este lugar. Seguramente por este lugar pasase un antigo camiño que levase cara a Ventín a través do val do río  Alén utilizado por  arrieros que transportaban viño e outras mercadorías desde O Ribeiro aos grandes burgos relixiosos e pesqueiros, como Pontevedra. En Fornelos de Montes, na parroquia de As Estacas e nas empinadas ladeiras do val do río Alén e escondidos durante séculos exist
Ler máis