Igrexa de San Salvador de Meis | GALICIA MÁXICA

-
Meis ocupa o corazón do Salnés, hoxe día o corazón do albariño, esa prezada uva que fai as delicias dos máis exquisitos padais. A sempre asollada zona de Meis e a súa proximidade ao mar fan desta uva unha das mellores brancas para a elaboración de viño branco. A riqueza que trouxo a uva a diversos puntos de Galicia provocou que moitos templos fosen reconstruídos e reconvertidos en igrexas barrocas nos séculos XVII e XVIII. Con todo en Meis aínda conservamos un bo número de templos con marcado acento románico. Exemplos destes son Armenteira, a igrexa de Santa María ou a de San Martiño. Aquí, en San Salvador de Meis tamén temos outro templo de orixe románico.


Se circulamos pola autovía do Salnés sempre nos chamará a atención a silueta coa fachada románica desta parroquia.
Trátase dunha igrexa dunha soa nave cunha gran ábsida cadrada que conta cunha bóveda de canón e un arco de triunfo que os separa. Aínda que a súa orixe pérdese no século XII a igrexa sufriu numerosas reconstrucións posteriores, tanto no século XVI e no XVIII. Unha inscrición na fachada márcanos a data de 1737, probablemente data de reconstrución barroca.


A fachada ábrese cun arco de medio punto sostido con dous pares de columnas con capiteis de motivos vexetais. As mochetas sosteñen un tímpano na que se debuxa unha cruz de Xerusalén. Dous contrafuertes separan en tres tramos a fachada e no seu lado esquerdo levántase a torre campanario barroca. No muro sur ábrese un sinxelo arco románico lixeiramente apuntado con escasa decoración. No interior existe un retablo construído en pedra e que forman diversos arcos e columnas imitando ao románico.


Con todo o máis destacable do conxunto non se atopa na mesma igrexa senón nas súas inmediacións. No atrio e embebidos nunha parede existen catro baldaquinos góticos que probablemente proveñan do antigo templo e que hoxe tres deles decoran unha sinxela fonte. Neles represéntanse a Santiago Matamoros, o nacemento de Cristo, a adoración dos Reis e o descenso da Cruz.








Ao redor da igrexa localízase un vía crucis barroco.

Máis fotos aquí






MAPA - LOCALIZACIÓN

Comentarios

Publicar un comentario

Publicacións populares deste blog

A lendaria Pedra da Serpe de Corme

-
Imaxe
 A Pedra da Serpe de Corme é un dos monumentos rupestres máis representativos de Galicia. A pesar da súa sinxeleza, espertou unha gran curiosidade de historiadores e arqueólogos ao longo dos últimos séculos. Trátase dun exemplo único en toda Europa Occidental, un relevo "vivo" da historia de Galicia. A Pedra da Serpe localízase no concello de Ponteceso, na parroquia de Corme Aldea, nun lugar de posible topónimo de orixe xermánica, o lugar de Gondomil.  Trátase dunha roca granítica no que se labrou a figura dunha gran serpe alada, algo que a fai única e excepcional. Séculos despois, o lugar foi cristianizado coa colocación dunha cruz sobre a mesma pedra. Esta cruz non é a actual, senón contemporánea, pois a orixinal xa non se conserva, xa que foi derrubada accidentalmente. A pesar das numerosas hipóteses sobre a cronoloxía desta curiosa pedra, aínda ninguén o ten claro e todo son especulacións. Escoitarás que este culto á serpe pérdese en tempos remotos, antes ...
Ler máis

Insua dos poetas, un paque temático para o Galego no Carballiño

-
Imaxe
Traémosvos un lugar para pasar unha tarde refrescando literatos galegos ou un lugar no que a arte da palabra achegaravos ao sentir máis profundo de Galicia. Unha visita na que poñer a proba o que sabemos, quen é cada un deles, curiosidades dos homenaxeados e un nomear que obras regaláronnos. É quizais un rinconcito coa mellor das nosas artes, a literatura, ese fiar de palabras contando a mellor das historias, a nosa, que é tamén a de todo aquel que a queira coñecer, aí esta a maxia de Galicia. Antes gustaríame contarvos un pouco a historia deste lugar, porque como todo o bo, nace dun soño. A volta á terra dun emigrante galego fai que este terreo sexa parte dun proxecto de raíces na terra, unha gandería. O seu fillo aínda se emociona ao lembrar como a vida é ás veces inxusta e fai que o soño do seu pai trúnquese e o terreo non teña un comezo de futuro. O seu fillo ve na propiedade un tremendo potencial e a cultura aflora en cada esquina convertendo a insua nun referente cultural para t...
Ler máis

A Cidade dos Mortos das Costas do Alén

-
Imaxe
Existe un río afluente do Tea que recibe o nome de Alén, "o máis alá". O seu val oriéntase cara á o sur e por iso ao resgardarse dos fríos ventos do norte conserva un magnífico bosque de ribeira cunha maxia sen igual. Este val do  Alén está cheo de segredos escondidos desde o seu nacemento. Un dos que máis nos chamou a atención foi o recuncho onde se esconde a capela de principios do século  XVIII de San Xoán de Mosteiro. A súa ponte secular, as súas fontes, as súas calzadas e a posibilidade de que aquí se atopase un antigo mosteiro benedictino hoxe desaparecido rodean de maxia este lugar. Seguramente por este lugar pasase un antigo camiño que levase cara a Ventín a través do val do río  Alén utilizado por  arrieros que transportaban viño e outras mercadorías desde O Ribeiro aos grandes burgos relixiosos e pesqueiros, como Pontevedra. En Fornelos de Montes, na parroquia de As Estacas e nas empinadas ladeiras do val do río Alén e escondidos durante sécu...
Ler máis